De Coloradopad, ook wel Bufo Alvarius of Ollotis Alvaria genoemd, is een kikker uit de paddenfamilie (Bufonidae). Het is de grootste pad van de Verenigde Staten en werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Charles Frédéric Girard in 1859. Mocht je je afvragen wat een kikker in de kennisbank van Dutch-Smart doet, dan leggen we je dat graag uit. De Bufo Alvarius heeft namelijk een zeer psychedelische huidafscheiding, met ingrediënten als bufotenine en 5-MeO-DMT (5-methoxy-N, N-dimethyltryptamine). Beide chemicaliën behoren tot de familie van hallucinogene tryptamines. 5-MeO-DMT komt ook in kleinere hoeveelheden voor in Anadenanthera peregrina – ook wel bekend als yopo.
Verdegigingssysteem
Bufo Alvarius is te vinden in Noord-Mexico en de zuidwestelijke Verenigde Staten. De Coloradopad kan ongeveer 190 millimeter lang worden en is daarmee de grootste pad in de Verenigde Staten. Het heeft een gladde, leerachtige huid en is olijfgroen of gevlekt bruin van kleur. Typische kenmerken zijn de grote, witte wrat aan iedere mondhoek, een blauwgrijs tympanum (trommelvlies) en enkele zeer grote kliercomplexen aan de achterpoten.
Het belangrijkste verdedigingssysteem van deze bijzondere pad zijn de klieren die een bepaald type gif produceren. Dit gif is sterk genoeg om volwassen honden en katten te doden. Wanneer een mens de Bufo Alvarius aanraakt, dan kan hij beginnen te hallucineren, flauwvallen of soms zelfs in het ziekenhuis belanden. De eerste gemelde gevallen van gebruik van het gif van de pad werden gemeld in de jaren ’80 in de Sonoran Desert, net buiten Phoenix, Arizona.
Door de jaren heen is er een bijzondere mythe ontstaan dat het likken van bepaalde kikkers je een flinke high kan geven. Hoewel dit bij de Bufo Alvarius wellicht het geval is, is 5-MeO-DMT bij orale consumptie giftig en zou deze vorm van inname ernstige klachten of zelfs de dood tot gevolg kunnen hebben. Het gif van de kikker kan resulteren in hevige misselijkheid, duizeligheid en bij een overdosis tot een coma of tot de dood. Sommige Amerikaanse staten hebben zelfs speciale ‘anti-paddenlik’-wetten ingevoerd om de jeugd te behoeden.
Eerste psychedelische gebruik
Het roken van het gif is verantwoordelijk voor een bijzonder sterk psychedelisch effect dat al binnen een minuut actief is. Deze vorm van psychedelisch gebruik werd voor het eerst gepopulariseerd door een pamflet van Albert Most. Het pamflet, getiteld “The Psychedelic Toad of the Sonoran Desert”, werd in 1983 uitgegeven door de Venom Press in Denton, Texas. In dit stuk beschreef hij hoe hij psychoactieve padden in de Sonoran Desert vond en tevens hoe hij ze ‘melkte’ voor hun gif. De effecten werden in het pamflet eveneens behandeld.
De grote populariteit van het pamflet en de vele goede woorden over deze padden die Albert Most erin beschreef, zorgde ervoor dat de Bufo Alvarius-padden al snel vereerd werden in de Sonoranwoestijn. Ook in andere plekken van de wereld verkreeg de pad veel aandacht. De aanbidding van deze ‘magische pad’ zorgde zelfs voor de totstandkoming van een zogenaamde ‘Kerk van de pad van het licht’. Ook vandaag de dag worden de pad en zijn gif door inheemse bevolkingen nog als heilig beschouwd. Zo wordt het gif in de Sonoranwoestijn nog steeds gebruikt om problemen als drugsverslaving te behandelen.
Effecten
Het primaire afweersysteem van de pad zijn zoals hierboven genoemd de klieren die een gif produceren dat krachtig genoeg kan zijn om een volwassen hond te doden. Deze klieren produceren ook de krachtige hallucinogene stoffen 5-MeO-DMT en Bufotenine, een stof die is vernoemd naar de paddenfamilie. Hoewel deze stoffen bij orale inname giftig zijn, is het roken ervan wel een veel gebruikte vorm van inname. Een enkele diepe inhalatie van het gif produceert een sterk psychoactief effect binnen 15 seconden. Na inhalatie ervaart de gebruiker meestal een warm gevoel, euforie en sterke visuele en auditieve hallucinaties.