Bufotenine (5-HO-DMT) is een tryptamine die invloed uitoefent op de serotonine neurotransmitters. De psychedelische stof komt voor in de huid van sommige soorten padden, paddenstoelen, planten en zoogdieren. De naam bufotenine is afkomstig van het paddengeslacht Bufo, dat verschillende soorten psychoactieve padden omvat. De bekendste in deze soort is Bufo Alvarius, een pad die bufotoxinen uit zijn klieren afscheidt.
Chemische samenstelling
Bufotenine is qua chemische structuur vergelijkbaar met de psychedelica psilocine (4-HO-DMT), 5-MeO-DMT en DMT. Deze chemische stoffen komen voor in dezelfde schimmel-, plant- en diersoorten als bufotenine. Bufotenine staat in de wetenschap ook wel bekend als 5-hydroxy- N, N- dimethyltryptamine (5-HO-DMT), N, N- dimethyl-5-hydroxytryptamine, dimethylserotonine en mappine.
De eerste isolatie van bufotenine uit de huid van padden was tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Oostenrijkse chemicus Handovsky van de Universiteit van Praag. De structuur van bufotenine werd echter al eerder bevestigd, namelijk in 1934 door het laboratorium van Heinrich Wieland in München. De eerste gerapporteerde synthese van bufotenine was door Toshio Hoshino en Kenia Shimodaira in 1935.
Natuurlijke bronnen
Bufotenine komt voor in verschillende natuurlijke bronnen, waaronder padden, paddenstoelen en planten.
Padden
Bufotenine is een chemisch bestanddeel in het gif van de coloradopad, ook wel Bufo Alvarius of Incillius Alvarius genoemd. Het is de enige paddensoort waarbij bufotenine in zo’n grote hoeveelheid wordt aangetroffen, dat het verantwoordelijk kan zijn voor een psychoactief effect. Extracten van de uitscheiding van deze padden bevatten bufotenine en andere bioactieve verbindingen, en worden gebruikt in sommige traditionele medicijnen zoals ch’an su, een medicijn dat al eeuwenlang in China wordt gebruikt.
Uit hedendaagse rapporten blijkt dat bufotenine-bevattend paddengif ook als straatmedicijn wordt gebruikt als verondersteld afrodisiacum of genotsmiddel. Het orale gebruik van het gif heeft echter in sommige gevallen al geleid door vergiftiging en ten minste één geval van overlijden. In het boek ‘Bufo alvarius: The Psychedelic Toad of the Sonora Desert’, legt Albert Most, stichter van de Kerk van het Pad van het Licht’, uit hoe de afscheiding kan worden geëxtraheerd en vervolgens kan worden gerookt.
Yopo
Net als 5-MeO-DMT, is ook Bufotenine een bestandsdeel van de zaden van Anadenanthera colubrina en Anadenanthera peregrina-bomen. Anadenanthera-zaden worden al vele eeuwen lang als ingrediënt in psychedelische snuifpreparaten gebruikt door inheemse culturen in het Caribisch gebied, Midden- en Zuid-Amerika. Deze snuif wordt ook wel yopo genoemd. Het oudste duidelijke bewijs van het gebruik van yopo laat zien dat in oudere tijden – zo’n 4.000 jaar geleden – rookpijpen gemaakt van poemabot werden gebruikt. Sommige inheemse volkeren van de Orinoco-vlaktes en uit Colombia, Venezuela en mogelijk in het zuidelijke deel van het Braziliaanse Amazonegebied maken vandaag de dag nog steeds gebruik van yopo snuifsel voor spirituele genezing en visionaire ervaringen.
Toxiciteit
De toxiciteit en gezondheidseffecten van bufotenine lijken in geen enkele wetenschappelijke context te zijn bestudeerd en de exacte toxische dosis is onbekend. De reden hiervoor is dat bufotenine een stof is met weinig geschiedenis van menselijk gebruik.